Twórców gier wyobrażałem sobie kiedyś jako anonimowych artystów. Żyjąc gdzieś daleko byli tak samo realni jak starożytni Rzymianie. Panowali nad ruchem, podnosili w powietrze samoloty, potrafili tchnąć ducha w małe owadzie postacie przemierzające olbrzymie labirynty. Nie dla chwały wówczas dokonywali tych cudów, lecz dla zabawy. Kaprys,nudę przemieniali w gorączkową rozrywkę milionów graczy na całym świecie. Może powinienem trzymać się tego mitu, zatrzeć kontury świata, pielęgnować tajemnicę. Tetris - jedna z najgenialniejszych, bo najprostszych gier. Klocki spadające w dół ekranu. Dążenie do niewidzialności. Zniknąć. Przepaść. Wyzerować. Zdążać do początku. Gdzie na kolejne elementy układanki czeka wielkie Nic. C.D patrz: blog