Odkąd wyznałem w pracy, że moja narzeczona, a obecnie już żona Jola jest w ciąży, połowa moich koleżanek ujawniła się jako panny do wzięcia, gorączkowo rozglądające się za mężami, a przynajmniej za ojcami swoich przyszłych dzieci. Wyjaśnienie tej sytuacji może być tylko jedno: wcześniej bały się, że jeszcze ja się zgłoszę i nastąpi lekka konsternacja, ale teraz, gdy już "zaklepała" mnie inna, mogą bez obaw deklarować swój status.

Mój wydawca porozsyłał moją ostatnią książkę po czasopismach literackich i kilka z nich odnotowało nawet to wydarzenie w rubryce „pozycje nadesłane” (czy jakoś tak), z reguły z adnotacją „bmw” – brak miejsca wydania, gdyż początkujący wydawca zapomniał zaznaczyć na stronie tytułowej mojego dzieła, że ukazało się ono w Krakowie. Obawiam się, że jest to jedyne bmw, jakiego się mogę od życia spodziewać.